|
|
De heledere sterrenhemel boven je. Zo ver weg maar ook zo dicht bij dat je
er in zou kunnnen verdwijnen. Op mijn rug liggend, liggend op het woestijnzand
dat nog maar een paar uur terug met een verzengende kracht werd verwarmd
door de zon. Maar nu de nacht ingetreden is koelt het flink af. Woestijnnachten
kunnen koud zijn. Niet gehinderd door welke astronomische kennis dan ook
laat ik mij door al deze pracht verwonderen, zoniet betoveren en voel mij nietig
en klein worden.

Wadi rum - het bijzondere woestijngebied in het zuiden van Jordanië - dat is
de plek waar ik van al dit moois lig te genieten. Langzaamaan wordt de nacht
verdreven door het schijnsel van de zich achter de horizon aandienende zon.
Nu schemert het nog en je denkt dat het nog wel even zal duren voordat
je de warmte weer op je huid zult voelen branden. Zomaar ineens komt de zon
tevoorschijn en bijna als een duveltje uit een doosje stijgt hij aan de hemel.

Wadirum, een fantastisch 'fantasy' landschap openbaart zich, met zijn glooiënde
zandvlakten en grillige rotspartijen. Rotspartijen die er uit zien als kaarsvet dat
in zijn meest bizarre vorm gestold is en rijk is aan kleurschakeringen.
Een grotesk landschap dat je doet denken in een andere wereld gekomen te zijn;
dat verwondert en die je stil doet zijn. Dat is haast niet te omschrijven,
Wadi Rum moet je ondergaan...
|
|